Pablo Picasso , muhtemelen, bu dönemde meydana gelen sanat hareketleri ve sanat ve 20. yüzyılın en önemli figürü. 50 yaşından önce, İspanyol doğumlu sanatçı, modern sanatta en iyi bilinen isim, sanatsal yaratılış için en belirgin stil ve göz oldu. Picasso’dan önce, sanat dünyasında böyle bir etkisi olan ya da onun gibi hayranları ve eleştirmenleri izleyen bir kitlesi olan başka sanatçılar da yoktu.
Pablo Picasso, 1881’de İspanya’da doğdu ve yetişkin hayatının çoğunu Fransa’da bir sanatçı olarak çalışarak geçirmeden önce orada büyüdü. Kariyeri boyunca, 20.000’den fazla resim, çizim, heykel, seramik, kostüm ve tiyatro seti gibi diğer öğeleri yarattı. Yirminci yüzyılın en etkili ve ünlü sanatçılarından biri olarak evrensel olarak tanınır.
Picasso’nun şaşırtıcı tarzlarda eserler üretme kabiliyeti, yaşamı boyunca saygı duymasını sağlamıştır. 1973’teki ölümünden sonra bir sanatçı olarak değeri ve diğer sanatçılara ilham kaynağı yalnızca arttı. Hiç kuşkusuz, kendisini tüm zamanların en iyi sanatçılarından biri olarak insanlık dokusuna kalıcı olarak dayamaya mahkum.
Bir sanatçı ve bir yenilikçi olarak, Georges Braque ile birlikte tüm Kübist hareketini birlikte kurmaktan sorumludur . Kübizm, çağdaş mimarlık, müzik ve edebiyatı eşzamanlı olarak etkilerken, Avrupa resim ve heykelinin yüzünü sonsuza dek değiştiren öncü bir sanat hareketiydi. Kübizm’deki nesneler ve nesneler parçalara bölünür ve soyut bir şekilde yeniden düzenlenir. Picasso ve Braque’nin Fransa’da Kübizm için temel attığı yaklaşık 1910-1920 arasındaki dönemde, etkileri diğer ülkelerdeki Fütürizm, Dada ve Yapılandırıcılık stilleri gibi farklı noktalara ilham verecek kadar kapsamlıydı.
Picasso ayrıca, inşa edilmiş heykelleri icat etmek ve kolaj sanatı tarzını birlikte icat etmekle de hesaba katılmıştır. Ayrıca yirminci yüzyılda plastik sanatların unsurlarını tanımlayan üç ressamdan biri olarak kabul edilir. Bu devrimci sanat formu, daha önce oyulmamış ya da şekillendirilmemiş malzemeleri fiziksel olarak işleyerek toplumu resim, heykel, baskı ve seramik alanındaki toplumsal ilerlemelere yöneltti. Bu malzemeler sadece plastik değildi, bir şekilde, genellikle üç boyutta kalıplanabilecek şeylerdi. Sanatçılar, daha önce hiç görmediğim devrimci heykel sanat eserlerini yaratmak için kil, alçı, değerli metaller ve ahşabı kullandılar.
Sanat, gerçeği anlamamızı sağlayan bir yalan. ” – Pablo Picasso
Picasso’nun Erken Yaşamı
Picasso, İspanya’nın Malaga kentinde Don Jose Ruiz y Blasco ve Maria Picasso y Lopez’de doğdu. Vaftiz edilen ismi Pablo Picasso’dan çok daha uzun ve geleneksel Endülüs geleneklerinde birçok aziz ve akraba onurlandırıldı. Babası bir ressam ve sanat profesörü idi ve oğlunun çiziminden erken yaşta etkilendim. Annesi bir keresinde ilk sözlerinin bir kalem istemek olduğunu söyledi. Yedi yaşında Picasso babasından örgün eğitim almaya başladı. Ruiz, geleneksel akademik eğitimi nedeniyle, ustalık çalışmalarının kopyalanmasından ve insan formunun canlı figür modellerinden ve alçı kalıplarından çekilmesinden ibaret olduğuna inanıyordu.
On yaşına kadar 1891 yılında, aile Güzel Sanatlar Okulu’nun Ruiz’i profesör olarak tuttuğu A Coruna’ya taşındı. Ruiz’in oğlunun 13 yaşında bir sanatçı olarak kendisini geçtiğini ve resim yapmaktan vazgeçme sözü verdiği dört yılını orada geçirdiler. Ruiz’in resimleri hala yıllar sonra üretilmiş gibi görünse de, Picasso’nun babası, oğlunun doğal beceri ve tekniği ile kesinlikle alçakgönüllü hissetti.
Picasso ve ailesi, yedi yaşındaki kız kardeşi 1895’te difteri ölürken dehşete düştü. Barselona’ya taşındılar ve Ruiz, Güzel Sanatlar Okulu’nda çalışmaya başladı. Oradaki yetkilileri, oğlunun ileri bir sınıfa giriş sınavına girmesine izin vermeye ikna etti ve Picasso, 13 yaşındayken kabul edildi. 16 yaşındayken, İspanya’nın Madrid’deki San Fernando Kraliyet Akademisi’ndeki önde gelen sanat okuluna gönderildi. Picasso resmi talimatlardan hoşlanmadı ve geldikten kısa bir süre sonra derslerine katılmayı bırakmaya karar verdi. Günlerini Francisco Goya ve El Greco gibi resimler gösteren Madrid’in Prado’unda doldurdu .
Picasso’nun yaşamı boyunca yarattığı eserler muazzamdır ve erken çocukluk yıllarından ölümüne kadar uzanır, gelişimiyle ilgili daha kapsamlı bir kayıt yaratabilir. İlk çalışmalarının kayıtlarını incelerken, çizimlerinin çocuksu kalitesinin kaybolduğu, dolayısıyla kariyerinin resmi başlangıcı olduğu söylenir. Picasso’nun 13 yaşındayken, o tarihin 1894 olduğu söylenir. 14 yaşındayken , İspanyol tarihinin en iyi portrelerinden biri olarak adlandırılan çarpıcı bir tasviri olan Pepa Portre Portresini resmetti . Ve 16 yaşında, Picasso ödüllü Bilim ve Yardım Kuruluşunu yarattı .
Babası ve çocukluk çalışmalarıyla özümsemiş gerçekçilik tekniği, sembolist etkilere girişiyle gelişti. Picasso’nun modernizm konusundaki kendi algısını geliştirmesine ve ardından ilk gezisini Paris, Fransa’ya götürmesine neden oldu. Parisli bir arkadaş olan şair Max Jacob, Picasso’ya Fransızca öğretti. “Açlıktan ölmek üzere olan bir sanatçı” olmanın ne anlama geldiğinin gerçek anlamını yaşadıkları bir daireyi paylaştılar. Soğuk ve yoksulluk içinde, daireyi sıcak tutmak için kendi çalışmalarını yapıyorlardı.
Picasso, çalışma hayatını ağırlıklı olarak Fransa’da geçirecekti. Eserleri, birleştirici bir çalışma topluluğu oluşturmak için tamamen karmaşık temalar ve duygular geliştireceği zaman aralıklarıyla kabaca bölünmüştür.
Her yaratılış eylemi öncelikle bir yıkım eylemidir. ” – Pablo Picasso
Mavi Dönem (1901-1904)
Picasso’nun hem kişisel olarak yoksulluk yaşadığı hem de çevresindeki toplum üzerindeki etkisinin yaşadığı kasvetli dönem, esasen mavi ve mavi-yeşil tonlarında tek renkli resimler, ancak bazen başka renkler tarafından ısınan resimlerle karakterizedir. Picasso’nun bu dönemdeki çalışmaları, kötü niyetli beslenme, fuhuş ve kasvetli alegorik resim La Vie’de sonuçlanan, intihardan sonra arkadaş Carlos Casagemas’ın ölümcül portrelerini gösteriyor . La Vie (1903), öldürmeye çalıştığı bir sevgili karşısında arkadaşının iç işkencesini canlandırdı.
Gül Dönemi (1904-1906)
Picasso ismine ufak bir başarı ölçüsü bulmuş ve depresyonunun bir kısmını aşmış gibi göründüğünde, turuncu ve pembe tonlar ile sirk insanlarının ve palyaçolarının eğlenceli dünyalarını içeren daha neşeli bir dönem geçirdi. Picasso, sevgilisi olan Fernande Olivier adlı bir bohem sanatçı ile tanıştı. Daha sonra bu daha iyimser tabloların çoğunda göründü.
Amerikalı sanat koleksiyoncuları Leo ve Gertrude Stein, Picasso’nun büyük hayranı oldu. Onlar sadece baş patronları olmakla kalmadı, Gertrude, en ünlü portrelerinden biri olan Gertrude Stein Portresinde de resmedildi .
Afrika Etkisi (1907-1909)
Picasso için, en önemli an, 1906’da sanatçının ölümünden bir yıl sonra Salon d’Automne’de tutulan Paul Cezanne retrospektifiydi. onun sanatsal başarısı. Cezanne’nin eserlerinde, Picasso sanatçının tekil vizyonunu ifade eden yapışkan bir yüzeye ulaşmak için esası doğadan nasıl damıtılacağına dair bir model buldu. Aynı zamanda, geleneksel Afrika heykelinin estetiği Avrupalı sanatçılar arasında güçlü bir etki yarattı. Fransa’da Henri MatissePablo Picasso ve Paris Okulu arkadaşları, Afrika heykellerinde insan figürünün son derece stilize muamelesini Cezanne ve Gauguin’in post-Empresyonist eserlerinden elde edilen resim stilleriyle harmanlamaya başlıyor .
Les Demoiselles d’AvignonPicasso’nun ilk şaheseriydi. Resimde, düz, parçalanmış uçak ve İber heykellerinden ve Afrika maskelerinden esinlenmiş yüzlerden oluşan figürler ile beş çıplak kadın tasvir edilmiştir. Rakamların yaşadığı sıkıştırılmış alan, pürüzlü kırıklarda ileri doğru çıkıntı yapıyor gibi görünüyor; kompozisyonun altındaki meyvenin natürmortındaki şiddetli bir kavun dilimi, imkansız bir şekilde ters çevrilmiş bir masa üstü üzerinde durmaktadır. Bu resimde Picasso, Primitivizme uyum sağlayarak ve perspektifinden vazgeçerek düz, iki boyutlu bir resim düzlemi lehine, geleneksel Avrupa resminden radikal bir şekilde ayrılıyor.
Ne zaman Les Demoiselles d’Avignonilk ortaya çıktı, sanki sanat dünyası çöktü gibi oldu. Bilinen form ve temsil tamamen terk edildi. Dolayısıyla modern sanat tarihindeki en yenilikçi resim olarak adlandırıldı. Resimde uygulanan yeni stratejilerle Picasso aniden ifade özgürlüğünü güncel ve klasik Fransız etkilerinden uzaklaştırdı ve kendi yolunu çizebildi. Bu dönemde geliştirilen biçimsel fikirler doğrudan takip eden Kübist döneme girer .
Diğerleri ne olduğunu ve neden olduğunu sordular. Neyin olabileceğini ve neden olmadığını sordum. ”
– Pablo Picasso
Kübizm (1909-1919)
Etkilerin bir birleşimiydi – Paul Cézanne ve Henri Rousseau’danArkaik ve aşiret sanatına – Picasso’yu 1907’deki rakamlarına daha fazla ağırlık ve yapı kazandırmaya teşvik etti. Ve sonunda onu Rönesans sanatına hâkim olan perspektif konvansiyonlarını yapılandırdığı Kübizm yolunda belirlediler. Bu dönemde, Georges Braque ve Picasso tarzı esas olarak nötr renkler kullandı ve stilleri “ayırma” ve onları şekilleri açısından “analiz etme” temeline dayanıyordu.Kübizm, özellikle de Sentetik Kübizm olarak bilinen ikinci form, Batı sanat dünyasının gelişiminde büyük rol oynadı. Bu aşamadaki çalışmalar, resimdeki formların kombinasyonunu veya sentezini vurgular. Renk, nesnelerin şekillerinde son derece önemlidir çünkü daha büyük ve daha dekoratif hale gelirler. Gazete veya tütün sarıcı gibi boyanmamış nesneler sık sık tuval üzerine boyalı alanlarla birlikte yapıştırılır – çok çeşitli yabancı materyallerin kullanılması özellikle Picasso’nun yeni kolaj tekniği ile ilişkilidir. Bu kolaj tekniği, dokudaki farklılıkları vurgular ve gerçekte ne olduğu ve resimdeki yanılsama nedir sorusunu gündeme getirir. Renk, şekil ve geometrik figürleri kullanması ve görüntülere gösterdiği eşsiz yaklaşımıyla Picasso, gelecek nesiller için sanatın yönünü değiştirdi. Bu kolaj tekniği, dokudaki farklılıkları vurgular ve gerçekte ne olduğu ve resimdeki yanılsama nedir sorusunu gündeme getirir. Renk, şekil ve geometrik figürleri kullanması ve görüntülere gösterdiği eşsiz yaklaşımıyla Picasso, gelecek nesiller için sanatın yönünü değiştirdi. Bu kolaj tekniği, dokudaki farklılıkları vurgular ve gerçekte ne olduğu ve resimdeki yanılsama nedir sorusunu gündeme getirir. Renk, şekil ve geometrik figürleri kullanması ve görüntülere gösterdiği eşsiz yaklaşımıyla Picasso, gelecek nesiller için sanatın yönünü değiştirdi.
Neoklasizm, Sürrealizm ve Heykel
Eşsiz bir teknik ve beceri ustalığına sahip olan Picasso, 1917’de İtalya’ya ilk seyahatini yaptı ve hemen neoklasik stile bir haraç dönemi başladı. Aşırı modernizmden koparak Raphael ve Ingres’i anımsatan eserler çizdi. Bu, Picasso’nun görünüşte zahmetsizce, modernist konseptlerini becerisiyle birleştirerek , savaş umutsuzluğunu içeren stilin ustaca bir kombinasyonu olan Guernica (1937) gibi gerçeküstücü şaheserleri birleştirmeye başlamadan önce bir başlangıçtı . GuernicaModern sanatın en güçlü savaş karşıtı ifadesi olarak kabul edilir. Picasso’nun savaşı sona erdirme konusundaki desteğini ve faşizme genel bir kınama göstermek için yapıldı. Picasso, en başından beri Guernica’nın korkularını gerçekçi ya da romantik terimlerle temsil etmemeyi seçti. Anahtar figürler – uzanmış kolları olan bir kadın, boğa, agonize edilmiş bir at – eskizden sonra eskiz haline getirilmiş, sonra da birkaç kez karıştırdığı geniş tuvale aktarılmıştır. Koyu renkli ve tek renkli tema, çalışma sürelerini ve acı çeken ıstırabı göstermek için kullanılmıştır. Guernica, savaş kavramlarına kahramanlık olarak meydan okuyor ve acımasız bir kendini yok etme eylemi olarak ortaya koyuyor. Eserler sadece pratik bir rapor ya da resim değildi, aynı zamanda modern sanatta oldukça güçlü bir siyasi resim olarak kalıyor,Diego Rivera .
Son Yıllar
Picasso’nun son eserleri hayatı boyunca benimsediği birçok stil arasında karıştı. Heykelleri büyütmeye ve resimlerini daha anlamlı ve renkli hale getirmeye cesaret etti. Kariyerinin sonlarına doğru Picasso, yıllar içinde gelişimini etkileyen Klasik eserleri incelemekten zevk aldı ve Francisco Goya, Diego Velazquez ve modern geleneklerin kurucusu Edouard Manet dahil olmak üzere, Eski Usta resimlerinin bir dizi varyasyonunu üretti . Yaptığı en önemli eserleri, bazıları Kore’de katliamından Goya sonra, Las MeninasVelazquez sonra ve Kırda Kahvaltı sonrası Manet. Bu eserlerin çoğu günümüzde sanat dünyasında hala etkilidir; ve aslında, vizyon ve farklı yaratıcı tarz nedeniyle, son yıllarda bile sanat dünyasına tanıtılan en yenilikçi parçalardan bazıları. Picasso’nun son yıllarında boyadığı çok sayıda resim Neo-Ekspresyonizm hareketinin başlangıcı olarak kabul edildi.
Ben aramıyorum Buldum. ” – Pablo Picasso
Picasso, 1973 Nisan’ında 91 yaşında öldüğünde tarih boyunca en ünlü ve başarılı sanatçılardan biri haline geldi. Picasso’nun 20. Yüzyılın Da Vinci’sinin gerçek büyüklüğü ve önemi, aynı anda devrimci ve gelenekselci olarak ikili rolüne dayanıyor. 20. yüzyılda benzersiz olarak, bir yandan radikal yeniliği sürdürürken diğer yandan devam eden geleneksel çizgilere sahipti. Böylece Les Demoiselles d’Avignon’da temsili resmi yok ederken Guernica’da kayboldu.Tarihsel resmin türünü yeni bir biçimde canlandırıyor. Aynı zamanda, sanat tarihinde inkar edilemez en üretken dahidir. Kariyeri, yarattığı 78 yıllık bir süre boyunca yayıldı: 13.500 resim, 100.000 baskı ve gravür ve 34.000 resim. Picasso, yazarlar ve eleştirmenler tarafından bir sihirbaz olarak görülüyor, yine de, etrafındaki her şeyi bir dokunuşla dönüştürebilen bir sanatçının duygusunu ve kendisini de, bizi rahatsız eden, büyüleyen bir insanın hissini yakalayan bir metafordu. ve bizi büyüleyin.
Tıpkı William Shakespeare’in ve psikoloji üzerine Sigmund Freud’un ve Picasso’nun sanat üzerindeki etkisi gibi. Hiç kimse aynı yaygın şöhreti kazanamadı veya Pablo Picasso’nun sanat tarihinde olduğu gibi inanılmaz bir çok yönlülük göstermedi. Picasso’nun özgür ruhu, eksantrik tarzı ve başkalarının çalışmaları ve yaratıcı tarzı hakkında ne düşündüklerini tamamen göz ardı etmesi, sanatçıların izlemesi için bir katalizör yaptı. Günümüzde modern sanatın babası olarak bilinen Picasso’nun özgünlüğü, ardından gelen her büyük sanatçı ve sanat hareketine dokundu. Bugün bile, hayatı ve eserleri sayısız bilimsel yorumu davet etmeye ve dünya çapında binlerce takipçi çekmeye devam ediyor.Alıntıdır.
Bir yanıt bırakın